บท 468

顾百川อยู่ข้างๆ ด้วยท่าทีที่เหมือนจะไม่มีหน้าไปพบใคร เขายกมือขึ้นกุมหัวแล้วพูดว่า “เฮ้อ! ครอบครัวนี้โชคร้ายจริงๆ! ข้าเองเป็นคนมีสติปัญญามาตลอดชีวิต ทำไมถึงรับลูกสาวที่ไม่รู้จักอายเช่นนี้มาเลี้ยงไว้!”

กู้เสวี่ยเอ๋อจับแขนพ่อของเธอและปลอบว่า “พ่อคะ อย่าเสียใจไปเลยเพราะลูกสาวที่อกตัญญูคนนั้น พ่อยังมีหนูอยู...