บท 639

ซ้ายเหยียนถอนหายใจอย่างหมดหนทางแล้วกลับไปนั่งที่ที่นั่งของตัวเอง “คุณเกินไปแล้ว!”

หลู่เฟิงยิ้มอย่างอ่อนโยน ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มเล็กน้อย ดูเหมือนจะไม่สนใจว่าใครจะพูดอะไร พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “กินข้าวกันเถอะ”

พนักงานเสิร์ฟก็เข้ามาในเวลานั้นพร้อมกับอาหารจานหรู

ซ้ายเหยียนกินอาหารโดยไม่รู้รสชาติ คิดในใ...