บทที่ 298 นายเบลีย์มีไข้

สมองของวิโนน่าปั่นป่วนไปหมด พูดไม่ออกด้วยความโกรธและความสับสนงุนงง ขณะที่ความเงียบของแซคคารีสะท้อนความเงียบของเธอเอง บรรยากาศหนักอึ้งเต็มไปด้วยคำพูดที่ไม่ได้เอ่ยออกมา มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งคู่คั่นจังหวะ

วิโนน่าสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขา ซึ่งเพิ่งจะสงบลงไป กลับหนักหน่วงขึ้นอีกครั้ง เต็มไปด้วยควา...