บทที่ 4 ความอ่อนแอของแฟนของฉัน
วิโนน่ากำเอกสารหย่าไว้แน่น ดวงตาจับจ้องอยู่ที่ข่าวในโทรทัศน์
เมื่อนึกถึงการแบ่งสินสมรสในข้อตกลง เธอก็ตัดสินใจว่าจะต้องสู้ให้ถึงที่สุด
แซคคารีถอนหายใจแล้วปล่อยเธอไป “เดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่งคุณ”
วิโนน่าซึ่งยังไม่บรรลุเป้าหมาย ทำหน้ามุ่ย ก่อนออกจากห้อง เธอก็รีบปรี่เข้าไปจับมือฟิโอน่า “คุณคลาร์กคะ ฉันได้ยินคุณหมอบอกว่าขาคุณมีปัญหานิดหน่อย ในฐานะที่คุณเป็นนักเต้น เรื่องนี้สำคัญมากเลยนะคะ ถ้าคุณต้องการอะไร ก็บอกแซคคารีได้เลย เขาช่วยคุณได้แน่นอนค่ะ”
เธอเน้นคำว่า “แน่นอน” แต่สำหรับฟิโอน่าแล้ว มันฟังดูเหมือนเป็นการข่มขวัญ
ดวงตาของฟิโอน่าคลอเบ้าอีกครั้ง เธอมองไปที่แซคคารีด้วยริมฝีปากสั่นระริก “แซคคารีคะ”
ก่อนที่ความอดทนของแซคคารีจะหมดลง วิโนน่าก็โบกมือ “เอาล่ะค่ะ คุณคลาร์ก ฉันไปก่อนนะคะ หายไวๆ นะคะ”
ขณะที่วิโนน่าจากไป แซคคารีก็ลูบคางตัวเอง เธอมาอาละวาดที่โรงพยาบาลคืนนี้เพื่ออะไรกันนะ?
ไม่นานเขาก็ได้รู้คำตอบ
เช้าวันต่อมา แซคคารีเห็นข้อตกลงหย่าบนโต๊ะทำงานของเขาและหัวเราะออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ การแบ่งทรัพย์สินในข้อตกลงนั้นมันน่าหัวเราะสิ้นดี
วิโนน่าอ้างว่าเธอสนับสนุนอาชีพการงานของเขามาหลายปี และเรียกร้องสินทรัพย์ครึ่งหนึ่งของเขาทั้งหมด รวมถึงหุ้นและอสังหาริมทรัพย์ที่ไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณะด้วย
เส้นเลือดบนหลังมือของแซคคารีปูดโปน วิโนน่า ซึ่งแทบไม่ได้ทำหน้าที่ภรรยาเลย กลับรู้เรื่องทรัพย์สินของเขาอย่างทะลุปรุโปร่ง
เขาหรี่ตาลงแล้วโทรหาวิโนน่า
ปลายสาย วิโนน่าเพิ่งตื่นและรับโทรศัพท์อย่างงัวเงีย “มีอะไรเหรอคะ? คุณเซ็นเอกสารหย่าหรือยัง?”
น้ำเสียงของแซคคารีเย็นเยียบ “ผมโยนเอกสารนั่นทิ้งไปแล้ว อย่าเอาขยะนั่นมาให้ผมเห็นอีก แล้วก็ไปเขียนจดหมายสำนึกผิดมา 3,000 คำ”
วิโนน่าหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ ตาสว่างทันที เธอลุกขึ้นนั่งตัวตรง “ถ้าคุณไม่อยากให้ฟิโอน่าถูกตราหน้าว่าเป็นมือที่สาม คุณก็ควรจะเซ็นเอกสารซะ ถ้าคุณเซ็นตอนนี้ ฉันจะไม่พูดเรื่องหย่าของเราสักคำ แล้วทุกคนก็จะคิดว่าคุณสองคนเป็นคู่รักที่น่าชื่นชม แต่ถ้าคุณไม่เซ็น ฉันก็ไม่รับปากนะว่าจะไม่แฉเรื่องนี้ ฉันไม่สนหรอกว่าฟิโอน่าจะโดนลากไปประจานแค่ไหน”
เธอคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายคุมเกม แต่หลังจากเงียบไปนาน เธอก็รู้ว่าเขาวางสายไปแล้ว
ด้วยความเดือดดาล วิโนน่ากระโดดลงจากเตียงและตัดสินใจย้ายออกจากคฤหาสน์
เพราะแซคคารีไม่ชอบให้คนรับใช้อยู่ค้างคืน คฤหาสน์จึงว่างเปล่า วิโนน่าเก็บข้าวของของเธอใส่กระเป๋าเดินทางใบเล็ก
หลังจากเก็บของเสร็จ เธอมองกลับไปยังคฤหาสน์ที่เธออาศัยอยู่มาสามปีและรู้สึกเจ็บแปลบในใจ
ในช่วงสามปีนั้น แซคคารีแทบไม่เคยค้างคืนที่นี่เลย แม้แต่ตอนที่เขาอยู่ เขาก็เย็นชากับเธอ พวกเขาไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันเลย ถ้าไม่ใช่เพราะคืนนั้นเมื่อสามปีก่อนที่เธอได้สัมผัสถึงความเร่าร้อนของแซคคารี เธอก็คงคิดไปแล้วว่าเขาไร้สมรรถภาพทางเพศ
สรุปคือ เขาแค่ไม่ชอบเธอเท่านั้นเอง
เธอเคยคิดอย่างใสซื่อว่าหลังจากแต่งงานแล้ว เธอจะสามารถละลายหัวใจอันเย็นชาของแซคคารีได้ ตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอคอยดูแลเขาในทุกๆ ด้าน และทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยในบริษัท
เมื่อฟิโอน่ากลับมา วิโนน่าซึ่งเป็นแค่ตัวแทน ก็หมดคุณค่าลงทันทีและต้องหลีกทางให้ ทุกสิ่งที่เธอสะสมมาตลอดสามปีที่ผ่านมา ถูกยัดอยู่ในกระเป๋าเดินทางใบเล็กใบนั้น
เธอถอนหายใจยาว คว้ากระเป๋าเดินทาง แล้วตรงไปยังโรงแรมสุดหรูเพียงแห่งเดียวในย่านนั้น จ่ายเงิน 15 ล้านดอลลาร์สำหรับค่าเข้าพักสามเดือน
ในเมื่อพวกเขากำลังจะหย่ากัน เธอก็คิดว่าน่าจะผลาญเงินของแซคคารีในขณะที่เธอยังทำได้
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย วินโนน่าก็มาปรากฏตัวที่เบลีย์ กรุ๊ป เธอแทบจะยังไม่ได้นั่งลงบนเก้าอี้ดี เพื่อนร่วมงานหญิงที่ปกติกินข้าวกลางวันด้วยกันก็โน้มตัวเข้ามา "คุณซัลลิแวน วันนี้คุณจะสั่งอะไรให้คุณแซคคารีเหรอคะ ฉันอยากได้ไอเดียหน่อย"
วินโนน่าตัวแข็งทื่อ ตั้งแต่เริ่มทำงาน เธอก็อุตส่าห์สั่งอาหารกลางวันที่แตกต่างกันให้แซคคารีทุกวันตอนเที่ยง แต่เขาไม่เคยแตะต้องมันเลย โยนทิ้งถังขยะตลอดโดยไม่แม้แต่จะชายตามอง
วินโนน่า คนโง่เง่าคนเดิม ไม่เคยท้อถอย ยังคงค้นหาและลองร้านอาหารต่างๆ ในเมือง หวังว่าจะเจออาหารที่ถูกใจเขาสักมื้อ
นานวันเข้า เพื่อนร่วมงานที่ไม่รู้จะกินอะไรเป็นมื้อกลางวันก็จะมาขอคำแนะนำจากเธอ
น้ำเสียงของวินโนน่าหม่นลงเล็กน้อยขณะที่แตะจมูกตัวเอง "ฉันไม่สั่งแล้วล่ะค่ะ ฉันกำลังจะลาออก ฉันจะไม่จัดการเรื่องพวกนี้อีกแล้ว"
เพื่อนร่วมงานของเธอประหลาดใจกับข่าวที่กะทันหัน ก็ยิ้มออกมาหลังจากนั้นครู่หนึ่ง "แฟนรวยของคุณขอแต่งงานเหรอ พอมีหลักประกันแล้ว ก็เลยไม่คิดจะทนอารมณ์ของคุณเบลีย์อีกต่อไปแล้วสินะ"
เคยมีคนเห็นเธอลงจากรถของแซคคารีมาก่อน พอถูกถามว่ามีความสัมพันธ์อะไรกับเขาหรือเปล่า วินโนน่าซึ่งไม่อยากให้ใครรู้เรื่องข้อตกลงของพวกเขา ก็เลยโกหกไปว่าเขาเป็นแฟนของเธอ เพื่อนร่วมงานต่างก็ล้อเลียนเธอเรื่องหาแฟนรวยได้และมีอนาคตที่สดใสรออยู่
เมื่อนึกย้อนไปถึงตอนที่เธอเพิ่งเริ่มทำงานใหม่ๆ และถูกล้อเรื่อง 'แฟน' วินโนน่าก็หน้าแดงด้วยจินตนาการอันหอมหวาน สงสัยว่าเธอจะสามารถมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับแซคคารีได้หรือไม่
แต่ตอนนี้ วินโนน่าส่ายหน้าอย่างใจเย็น "ไม่ค่ะ เราเลิกกันแล้ว เขานกเขาไม่ขัน มีเซ็กส์ไม่ได้ ฉันรับไม่ได้ ก็เลยเลิกกับเขา"
เสียงของเธอไม่ได้เบาเลย คนรอบข้างที่ได้ยินเรื่องช็อกนี้ก็หันขวับมามองเธอด้วยความตกตะลึง
ยิ่งวินโนน่าพูด เธอก็ยิ่งออกท่าออกทางมากขึ้น ถึงกับใช้ท่าทางมือประกอบ "พวกคุณไม่รู้หรอก ตอนเขาถอดกางเกงนะ ฉันตกใจแทบแย่ น้องชายเขาเล็กเท่าแท่งลิปสติก ไม่ยาวเท่านิ้วฉันเลยด้วยซ้ำ ฉันก็ยังพอมีความหวังริบหรี่นะ คิดว่าถึงแม้น้องชายเขาจะเล็ก แต่ตราบใดที่เขาดีกับฉัน มันก็คงไม่เป็นไร ฉันก็ฝืนใจคบกับเขาต่อไป แต่บางทีอาจเป็นเพราะน้องชายเขาไม่สู้ เขามีความบกพร่องทางร่างกายบางอย่าง แล้วก็โรคจิตมาก เขามีรสนิยมแปลกๆ ด้วยนะ จะเล่าให้ฟัง..."
ทุกคนวางงานในมือแล้วมารุมล้อม ฟังอย่างตั้งใจ
ทันใดนั้น ก็มีเสียงกระแอมดังขึ้นที่ประตู
ทุกคนหันไปเห็นดีแลน ผู้ช่วยของแซคคารี ยืนอยู่ที่นั่น
ความอยากรู้อยากเห็นของพวกเขาหายวับไปทันที และรีบกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ทำงานของตัวเองอย่างขะมักเขม้น
ดีแลนกวาดตามองไปทั่วออฟฟิศ พูดเป็นนัย "ทางที่ดีไม่ควรคุยเรื่องส่วนตัวในเวลางานนะครับ โดยเฉพาะเรื่องที่ไม่เหมาะสมและทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงแบบนี้ คุณซัลลิแวน ไปที่ห้องทำงานกับผมด้วยครับ"
