บทที่ 5 คืนก่อนแต่งงาน
วิโนน่าที่ถูกขัดจังหวะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ในเมื่อเธอก็วางแผนจะลาออกอยู่แล้ว เธอจึงเหลือบมองดีแลนอย่างแดกดัน "รู้ได้ยังไงว่าฉันปล่อยข่าวลือ? นายไปเห็นไอ้นั่นของแฟนเก่าฉันมารึไง?"
ดีแลนตกใจแทบสิ้นสติกับคำพูดห้าวหาญของวิโนน่า เขารีบส่งสายตาปรามเธออย่างร้อนรน แต่ซาคารีที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาได้ยินทุกอย่างแล้ว
ดวงตาของเขาเย็นชา "คุณซัลลิแวน มาที่ห้องทำงานผม เดือนนี้คุณถูกหักเงินเดือนหนึ่งพันดอลลาร์ และโบนัสตามผลงานทั้งหมดของคุณก็ถูกยกเลิก"
ทุกคนต่างก้มหน้าลง รู้สึกสงสารวิโนน่าอยู่ในใจเงียบๆ
วิโนน่าดูไม่สะทกสะท้านเลยที่ถูกจับได้ เธอยักไหล่แล้วเดินตามซาคารีไปที่ห้องทำงานของเขา
ซาคารีโยนเอกสารหย่าลงที่เท้าของวิโนน่า "ผมไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่ ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมว่าตรงที่เขียนว่า 'หลังแต่งงานสามปีโดยไม่มีเพศสัมพันธ์ สามีมีภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศและไม่สามารถตอบสนองความต้องการพื้นฐานของภรรยาได้ จึงขอหย่า' มันหมายความว่ายังไง?"
น้ำเสียงของเขาต่ำลงเรื่อยๆ และบรรยากาศในห้องทำงานก็ราวกับอุณหภูมิลดฮวบไปหลายองศา วิโนน่าลูบแขนที่ขนลุกซู่ "ก็ตรงตามที่เขียนนั่นแหละ คุณนกเขาไม่ขันมาสามปีแล้ว มันเหมือนกับถูกตอน ฉันยังสาวอยู่ จะให้คุณมาทำลายชีวิตฉันไม่ได้"
ดวงตาของซาคารีหรี่ลงอย่างอันตราย นิ้วของเขาเคาะเบาๆ บนโต๊ะ "แต่ฉันจำได้ว่าเธอเคยตรวจสอบ 'สินค้า' ก่อนที่เราจะแต่งงาน คืนนั้นเธอก็กระตือรือร้นดีนี่ ทำไมตอนนี้ไม่ยอมรับล่ะ?"
ใบหน้าของวิโนน่าแดงขึ้นวูบหนึ่ง แต่เธอก็รีบเชิดคอขึ้นอย่างรวดเร็ว "นั่นมันก่อนแต่งงาน ตอนนั้นคุณยังใช้งานได้ ใครจะไปรู้ว่าแต่งงานแล้วจู่ๆ คุณจะมาหมดสมรรถภาพเอาดื้อๆ สินค้าไม่ตรงปก ฉันต้องการขอคืน คุณห้ามฉันไม่ได้"
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอเพิ่งพูดในห้องทำงาน ซาคารีก็เดือดดาล เขาลุกขึ้นเดินไปหาวิโนน่า ใช้มือใหญ่จับคางเธอไว้ "งั้นอธิบายมาสิ เรื่องการแบ่งสินสมรสคืออะไร? ฉันใช้หนี้ให้เธอไปสามร้อยล้านดอลลาร์ แล้วตอนนี้เธอยังจะมาเอาสินทรัพย์ของฉันไปอีกครึ่งหนึ่ง?"
เมื่อเห็นสายตาดุดันของซาคารี วิโนน่าก็หัวเราะออกมาทันที "คุณน่าจะบอกแต่แรกว่าคิดว่าการแบ่งสินสมรสของฉันมันไม่ยุติธรรมและไม่อยากหย่ากับฉัน ก็ได้ ฉันจะใจกว้างให้ แค่ให้สินทรัพย์ถาวรตามที่ระบุในข้อตกลงกับฉันก็พอ ส่วนเงินอื่นฉันไม่เอาเลย เป็นไงล่ะ?"
ซาคารีบีบคางเธอแรงขึ้น ทิ้งรอยแดงไว้บนคางมนละเอียดของวิโนน่า เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดและพยายามสะบัดหน้าหนี แต่ซาคารีไม่ยอมปล่อย
เขาพูดว่า "ไม่เอาเหรอ? ไม่มีเงินของฉันแล้วเธอจะเอาอะไรเลี้ยงตัวเอง? ตลอดสามปีที่แต่งงานกันมานี่ เธอไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างดีที่สุดหรอกเหรอ? ถ้าไม่มีฉัน เงินเดือนรายเดือนของเธอคงซื้อได้แค่เสื้อโค้ตตัวเดียวเท่านั้นแหละ"
ดวงตาของซาคารีพลันฉายแววอันตรายขณะดึงใบหน้าของวิโนน่าเข้ามาใกล้ ลมหายใจอุ่นๆ ของเขารดใบหน้าเธอ "หรือว่าแมทธิวกลับมาแล้ว เธอก็เลยรีบกลับไปคืนดีกับเขาทันที? เขายอมรับเธอกลับไปแล้วเหรอ?"
แมทธิว วัตสัน กลับมาแล้วเหรอ? วิโนน่าประหลาดใจที่ตัวเองไม่รู้เรื่องนี้ ความเงียบของเธอเป็นการยืนยันทุกอย่างที่ซาคารีต้องการ เขายิ้มเยาะและปล่อยเธอทันที
ตอนนั้น วางกับดักเขาไม่สำเร็จ สุดท้ายกลับเป็นฉันที่เจ็บตัว คุณคงจะโกรธเรื่องนั้นน่าดู แต่ก็อย่างที่ฉันบอก แมทธิวเทียบฉันไม่ติดหรอก ถ้าไอ้นั่นของฉันขนาดเท่าลิปสติก ของเขาก็คงเป็นไซส์มินิ คำพูดของแซคคารีลากวิโนน่ากลับไปสู่ค่ำคืนนั้นเมื่อสามปีก่อน
ภายใต้แสงสลัว ใบหน้าของวิโนน่าแดงก่ำ ร่างกายสมบูรณ์แบบของเธออยู่ในท่วงท่ายั่วยวน
เธอเผยอริมฝีปาก ดวงตาเคลิบเคลิ้ม เสียงของเธอราวกับเสียงไซเรนที่เย้ายวน "แมทธิว แรงอีกนิดค่ะ"
การเคลื่อนไหวของชายคนนั้นหยุดชะงัก มือใหญ่ของเขากำลังบีบเคล้นทรวงอกกลมกลึงของเธอ
วิโนน่าไม่คาดคิดว่าชายคนนั้นจะรุนแรงขึ้นมากะทันหัน เอวของเธอแอ่นขึ้น เสียงครางแผ่วเบาหลุดรอดจากริมฝีปาก "แมทธิว เบาๆ หน่อยค่ะ"
ชายคนนั้นหัวเราะหึๆ มีแววโกรธเจืออยู่ในน้ำเสียง "ดูให้ดีๆ สิว่าฉันเป็นใคร"
ไฟสว่างจ้าถูกเปิดขึ้นกะทันหัน ทำให้วิโนน่าต้องหรี่ตาลงอย่างไม่สบายตัว เขาไม่ปล่อยให้เธอได้พักหายใจ มือของเขาเอื้อมไปยังช่องคลอดของเธอแล้ว
ความรู้สึกรุนแรงทำให้ร่างกายของวิโนน่าเกร็งเครียด เมื่อตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอลืมตาขึ้น รูม่านตาหดเล็กลง ดวงตาที่เคยฉ่ำไปด้วยแรงปรารถนากลับกลายเป็นความหวาดกลัว แก้มที่แดงก่ำกลับซีดเผือด "แซคคารี! ปล่อยฉันนะ!"
วิโนน่าไม่มีเวลาสงสัยว่าทำไมปีศาจเลือดเย็นอย่างแซคคารีถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เธอคว้าผ้าห่ม พยายามจะปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเอง
แต่แซคคารีไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ดิ้นรน มือข้างหนึ่งบีบคางเธอไว้ อีกข้างกระชากผ้าห่มผืนบางออก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเย็นชา "ฉันไม่ใช่แมทธิว แต่ฉันดีกว่าเขาเยอะ ฉันจะทำให้เธอรู้สึกดีกว่าตอนที่อยู่กับเขาเสียอีก"
เมื่อรู้ว่าแซคคารีเอาจริง วิโนน่าก็ตื่นตระหนก คว้าเสื้อผ้าพยายามจะหนี
มือใหญ่ของแซคคารีคว้าข้อเท้าเธอไว้ ลากเธอกลับมาหาเขา แก่นกายที่ตื่นตัวเต็มที่ของเขากดแนบแน่นกับเนินเนื้อเปลือยเปล่าของเธอ ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปอย่างรุนแรง
คืนนั้น ไม่ว่าวิโนน่าจะดิ้นรนอ้อนวอนมากเพียงใด แซคคารีก็ไม่แสดงความเมตตา ปล่อยเธอไปก็เมื่อรุ่งสาง
หลังจากทนทรมานมาทั้งคืน วิโนน่าก็นอนอยู่บนเตียงเหมือนตุ๊กตาผ้าขี้ริ้วที่แตกสลาย แซคคารีเลียริมฝีปากอย่างพึงพอใจ โยนบัตรเครดิตสีดำให้เธออย่างไม่ใส่ใจ "อยากใช้อะไรก็เอาไปใช้ได้ตามสบาย"
วิโนน่า ซึ่งสายตาว่างเปล่า ในที่สุดก็แสดงปฏิกิริยาออกมา เธอคว้าข้อเท้าของแซคคารี ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า "ฉันไม่ต้องการนี่ ฉันอยากเป็นภรรยาของคุณ"
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการแต่งงานสามปีที่น้อยคนจะรู้ แต่เป็นที่ที่เธอสูญเสียศักดิ์ศรีทั้งหมดไป
กลับมาสู่ปัจจุบัน วิโนน่าแตะคางที่ยังเจ็บระบมของเธอ "นี่มันเรื่องของฉัน และถึงแม้ว่าเขายังไม่กลับมา ฉันก็จะหย่ากับคุณอยู่ดี อย่าลืมสิว่าข้อตกลงของเรากำลังจะหมดอายุ"
ริมฝีปากของแซคคารีบิดเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันขณะเอนหลังพิงเก้าอี้ "จะหย่าหรือไม่หย่า ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะตัดสินใจได้ อีกอย่าง ข้อตกลงของเรายังเหลือเวลาอีกตั้งสามเดือน ถ้าเธออยากจะจบมันก่อนกำหนด เธอก็ต้องจ่ายค่าปรับ แต่ฉันสงสัยว่าเงินเดือนตอนนี้ของเธอจะจ่ายไหวเหรอ"
"คุณ!" วิโนน่าซึ่งคิดว่าการเจรจาจะราบรื่น กลับรู้สึกหมดหนทางอย่างสุดซึ้งในทันใด เธอไม่เคยคาดคิดว่าแซคคารีที่ปกติจะเย็นชาไม่ใส่ใจ จะไร้เหตุผลได้ถึงขนาดนี้
ฟิโอน่ากลับมาแล้วนี่ มันสำคัญด้วยเหรอว่าข้อตกลงจะเหลือเวลาอีกนานแค่ไหน แซคคารีไม่เคยรักวิโนน่าอยู่แล้ว แล้วมันจะต่างกันตรงไหนระหว่างสามปี สามเดือน หรือสามวัน
