บทที่ 6 เขาชอบผู้หญิงหน้าอกใหญ่โง่

หลังจากออกจากห้องทำงาน วิโนน่าก็ตัดสินใจว่าถึงเวลาเขียนใบลาออกแล้ว ขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไป เธอก็ได้ยินเสียงแหลมดังขึ้นข้างหลัง "วิโนน่า ทำไมเธอยังไม่เปลี่ยนหมึกพิมพ์อีก รีบๆ หน่อยสิ ฉันต้องใช้"

วิโนน่ากรอกตาแล้วหันกลับไป แน่นอนว่าเป็นเจน เทต เจ้าแม่ประจำออฟฟิศที่ชอบหาเรื่องทำให้ชีวิตเธอลำบาก กำลังจ้องเขม็งมาที่เธอพร้อมกองเอกสารในมือ

นับตั้งแต่แซคคารีแสดงออกชัดเจนว่าเขาไม่ชอบวิโนน่า ทุกคนบนชั้น 36 ก็เอาอย่างเขา พากันใช้งานเธอไปทั่ว เจนเป็นคนที่แย่ที่สุดในบรรดาทุกคน

วิโนน่าฝืนยิ้ม "ขอโทษนะเจน พอดีฉันกำลังจะลาออกแล้วล่ะ เธอคงต้องไปหาคนอื่นทำแทนนะ"

เจนมองเธอหัวจรดเท้าพร้อมกับแค่นหัวเราะ "หมดไฟแล้วเหรอหลังเลิกกัน? หรือว่าแฟนเก่ารวยๆ ไม่จ่ายให้แล้วล่ะสิ?"

วิโนน่าไม่เข้าใจตรรกะของเจนเลย เจนเชื่อฝังใจว่าวิโนน่าได้งานนี้เพราะแฟนเก่าสักคน

วิโนน่าพยายามประนีประนอมมาตลอด ไม่อยากให้แซคคารีเห็นว่าเธอโดนรังแก แต่ตอนนี้ที่ใกล้จะเลิกกับตาแซคคารีงี่เง่านั่นแล้ว จะสนทำไม? เธอพูดว่า "อะไรนะ? เจน ดูเธอตื่นเต้นนะที่ฉันจะออก หวังจะแย่งตำแหน่งผู้ช่วยส่วนตัวของแซคคารีล่ะสิ?"

ใบหน้าของเจนตึงขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอผลักเอกสารใส่มือวิโนน่าอย่างโมโห "พูดบ้าอะไรของเธอ? ฉันเป็นผู้ช่วยพิเศษของเขา ไม่เหมือนเธอที่เป็นแค่ผู้ช่วยส่วนตัว เธอยังไม่ได้ลาออกนี่ ก็ทำงานของเธอไปสิ"

"เหรอ?" วิโนน่ายิ้มเยาะ "ฉันนึกว่าเธอแอบชอบเขาแล้วก็อยากเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเขาใจจะขาดซะอีก ก็นะ ครั้งที่แล้วฉันเห็นภาพพื้นหลังมือถือเธอในห้องพักเบรก ผู้ชายในนั้นดูคล้ายเขามากเลยนี่นา"

เสียงของวิโนน่าดังพอให้ทุกคนได้ยิน และทุกคนก็หันมามอง ใบหน้าของเจนแดงก่ำ เสียงของเธอสั่น "วิโนน่า เธอพูดเรื่องอะไร? ฉันแค่บอกให้เธอไปเปลี่ยนหมึกพิมพ์ ถ้าไม่อยากทำก็ไม่ต้องมาใส่ร้ายฉันสิ"

วิโนน่าไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าแซคคารีเดินออกมาจากห้องทำงานแล้ว และก็เป็นไปตามคาด เสียงเย็นชาของเขาดังตามมา "คุณซัลลิแวน ผมไม่นึกเลยว่าฝีมือของคุณจะห่วยขนาดนี้ แค่เปลี่ยนหมึกพิมพ์ก็ทำไม่ได้"

วิโนน่าหันไปยิ้มให้เขา "คุณเบลีย์คะ ดูเหมือนคุณจะลืมไปหรือเปล่าคะว่าหน้าที่ฉันคือเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของคุณ ไม่ใช่เปลี่ยนหมึกพิมพ์ นั่นมันหน้าที่ของเจน ทุกครั้งในที่ประชุม คุณเน้นย้ำเสมอว่าทุกคนควรจัดการงานของตัวเอง ไม่ใช่โยนให้คนอื่น แต่ตอนนี้คุณกลับโอเคที่เจนโยนงานของเธอมาให้ฉัน..."

สายตาของวิโนน่าเลื่อนไปมาระหว่างแซคคารีกับเจนอย่างมีความหมาย "ฉันคิดมาตลอดว่าแซคคารีชอบผู้หญิงอกใหญ่แต่โง่ ตอนนี้ดูเหมือนคุณจะเปลี่ยนรสนิยมมาชอบผู้หญิงอกเล็กแต่โง่แล้วสินะ น่าจะบอกเร็วกว่านี้ เจนคงดีใจเนื้อเต้น"

ใบหน้าของเจนแดงก่ำ เธอตวาดกลับ "อย่ามาพูดจาเหลวไหลนะ"

แต่เธอก็กำลังพยายามดันแขนเข้าหากันอย่างสุดกำลัง หวังจะสร้างร่องอกให้ดูมีขึ้นมาบ้างจากหน้าอกแบนราบของตัวเอง

ท่าทางน่าขันของเจนและคำพูดเชือดเฉือนของวิโนน่าทำให้แซคคารี ซึ่งปกติเป็นคนหัวไวเรื่องธุรกิจแท้ๆ ถึงกับพูดไม่ออก

ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ วิโนน่าโบกมืออย่างมีจริต "ขอให้คุณสองคนมีความสุขกับความสัมพันธ์นะคะ อ้อ คุณเบลีย์ อย่าลืมอนุมัติใบลาออกของฉันด้วยนะคะ เดี๋ยวจะส่งอีเมลไปให้ค่ะ"

กลับมาที่โต๊ะทำงาน วิโนน่าก็รู้สึกเบื่อขึ้นมา การระเบิดอารมณ์ก่อนหน้านี้ของเธอทำให้ทุกคนคิดหนักก่อนจะมาล้อเลียนเธอ และไม่มีใครกล้ามาสั่งงานเธออีก หลังจากเขียนใบลาออกเสร็จ เธอก็ตัดสินใจโดดงาน

พอเธอกลับถึงโรงแรมและทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม โทรศัพท์ก็ดังขึ้น "ขอโทษค่ะ คุณซัลลิแวน ห้องพักของคุณมีปัญหาต้องซ่อมแซมค่ะ เราไม่มีห้องอื่นว่างเลยค่ะ เราได้คืนเงินค่าห้องและค่าชดเชยเข้าบัญชีธนาคารของคุณแล้ว ขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะคะ"

วิโนน่าผุดลุกขึ้น เธอเพิ่งจะแช่งแซคคารีไปหยกๆ โรงแรมก็มาไล่เธอออก เธอไม่เชื่อเด็ดขาดว่านี่ไม่ใช่ฝีมือแซคคารี

แต่พนักงานโรงแรมก็แค่ทำตามหน้าที่ เธอจึงไม่อยากทำให้พวกเขาลำบากใจ วิโนน่ารวบรวมสติ กัดฟัน แล้วขอให้ผู้จัดการโรงแรมช่วยส่งข้อความ "บอกตาแซคคารีงี่เง่านั่นด้วยว่า หวังว่าอาการนกเขาไม่ขันของเขาจะดีขึ้นเร็วๆ นี้นะ ผู้หญิงคนอื่นจะได้ไม่หนีไปเพราะไอ้จ้อนเล็กกับรสนิยมวิตถารของเขา"

ข้อความแรงมากจนผู้จัดการโรงแรมถึงกับอึ้งและไม่กล้าส่งต่อให้แซคคารี แต่ไม่นาน ข่าวลือก็แพร่สะพัดไปทั่วทุกโรงแรมว่าแซคคารี ที่ขึ้นชื่อเรื่องความเด็ดขาด จริงๆ แล้วนกเขาไม่ขันและมีรสนิยมแปลกๆ ว่ากันว่าเขาเลี้ยงเด็กสาวไว้ที่บ้านหลายคน และมีคนหนึ่งพยายามหนีแต่กลับพบจุดจบที่น่าเศร้า

วิโนน่าไม่รู้เลยว่าคำพูดด้วยความโมโหของเธอทำลายชื่อเสียงของแซคคารีไปมากแค่ไหน เธอลากกระเป๋าเดินทางไปที่ทางเข้าโรงแรม ที่นั่นคนขับรถของตระกูลเบลีย์รออยู่ "คุณผู้หญิงครับ คุณเบลีย์รออยู่ที่รีกัล โอคส์ครับ"

วิโนน่าไม่สนใจเขาและเดินตรงไปยังโรงแรมฝั่งตรงข้าม ใช้บัตรที่แซคคารีเคยให้ไว้

พนักงานต้อนรับของโรงแรมยิ้มและยื่นบัตรคืนให้ "ขอโทษค่ะคุณผู้หญิง บัตรใบนี้ถูกระงับการใช้งานแล้วค่ะ และโรงแรมของเรากำลังปิดปรับปรุง มีห้องว่างน้อยมากค่ะ ขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะคะ"

ถึงตอนนี้ วิโนน่าก็เข้าใจแล้วว่าทำไมคนขับรถถึงไม่ห้ามเธอ แซคคารีจัดการระงับบัตรของเธอและสั่งพนักงานโรงแรมไม่ให้รับเธอเข้าพัก

เธอจะไปพักโรงแรมถูกๆ ก็ได้ แต่นั่นจะทำให้แผนผลาญเงินของแซคคารีพังหมด

วิโนน่านั่งอยู่ริมถนนเป็นเวลานาน ก่อนจะตัดสินใจไปขออาศัยอยู่กับรีเบคก้าเพื่อนของเธอ

รีเบคก้ากำลังมาส์กหน้าอยู่ พอได้รับโทรศัพท์จากวิโนน่าก็รีบลงมาชั้นล่างเพื่อช่วยขนกระเป๋า

พอเห็น 'หน้าซีดๆ' ของรีเบคก้า วิโนน่าก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น "นี่แกกำลังจะบอกว่าฉันไม่เป็นที่ต้อนรับที่นี่เหรอ?"

รีเบคก้าตบหลังวิโนน่าเบาๆ อย่างหยอกล้อ "บ้าเหรอ! ฉันกำลังแสดงให้แกเห็นถึงใจอันบริสุทธิ์ของฉันต่างหาก ให้แกได้เห็นความจริงใจของฉันไง"

วิโนน่าไม่ได้เถียงอะไร แต่ความหงุดหงิดก่อนหน้านี้ก็มลายหายไปในการหยอกล้อกัน เธอยื่นกระเป๋าเดินทางให้รีเบคก้า แผลที่เธอเผลอเกาก่อนหน้านี้ยังคงมีเลือดซึมอยู่