บทที่ 92 ความเสียใจ

ขณะที่เธอเดินผ่านแซคคารีไป เสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังแผ่วๆ ข้างหูของวิโนน่า "เธอไม่จำเป็นต้องลำบากทำเรื่องยุ่งยากขนาดนี้แค่เพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นขอโทษเธอหรอก"

วิโนน่าหันไปมองเขา ชายคนนั้นมีสีหน้าหยิ่งผยองราวกับจะบอกว่า "เธอมาอ้อนวอนฉันซะดีกว่า"

เธอเชิดคางขึ้นอย่างท้าทาย "ฝันไปเถอะ"

"วิโนน่า" แซคคา...