บทที่ 1081: เขาลุกขึ้น

เอเดนจากไปแล้ว แต่ฟีบี้ยังคงอยู่ที่เดิม เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นบนมือและตระหนักว่ามันคือน้ำตาของเธอเอง

"น้ำตาเหรอ? ร้องไห้ทำไมกัน?" เธอกระซิบ พลางเช็ดน้ำตาออกแล้วยิ้มอีกครั้ง

จากนี้ไป สิ่งเดียวที่เธอให้ความสำคัญคือลูกน้อยของเธอ

เธอมองลงไป ลูบท้องของตัวเองเบาๆ "ลูกจ๋า ตอนนี้หนูคือหลักยึดของแม่แล้วนะ...