บทที่ 112 เพียงรอและดู

เมื่อฝูงชนสลายตัวไป ก็เหลือเพียงเอเวลินและเดอร์มอตยืนอยู่หน้าเฮนรี่ ทั้งสองมองหน้ากันเงียบๆ ไม่มีใครเริ่มพูดก่อน

เมื่อเห็นภาพนั้น เฮนรี่ก็อดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ 'ให้โอกาสแล้วแท้ๆ แต่กลับไม่พูดอะไรสักคำ? ต้องให้ฉันสอนหรือไง?' เฮนรี่คิดในใจ

เขามองเดอร์มอตอย่างหงุดหงิด แล้วหันมายิ้มให้เอเวลิน "เอเวลิ...