บทที่ 1232: ให้เวลาแก่เขาอีกสักหนึ่ง

รูบี้ผลักเอเวอลีนกลับเข้าไปในห้องผู้ป่วย แทบจะปล้ำให้เธอนอนลงบนเตียง "เฮ้อ เหนื่อยชะมัดเลย"

"ขอบใจนะ รูบี้" เอเวอลีนพึมพำ รู้สึกเก้อๆ นิดหน่อย

"ทีนี้เข้าใจแล้วสินะ ตอนเธอขอให้ช่วยเมื่อกี้ ดูไม่เห็นจะสนใจเลยว่ามันต้องใช้แรงแค่ไหน" รูบี้สวนกลับไป อย่างหัวเสียนิดๆ

เอเวอลีนหัวเราะ รู้ว่ารูบี้ไม่ได้โก...