บทที่ 162 เดอร์มอต อย่าตำหนิฉัน

ณ ห้องอาหารบนชั้นสองของโรงแรม

นาตาลีรินเครื่องดื่มให้เดอร์มอตแล้วเอ่ยขึ้น "มาสิ ดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อย ต่อไปเราอาจจะไม่มีโอกาสได้มานั่งด้วยกันแบบนี้อีกแล้วก็ได้นะ"

น้ำเสียงของหล่อนเศร้าสร้อย ดวงตาคลอหน่วยไปด้วยหยาดน้ำตา เดอร์มอตเห็นดังนั้นก็ทนดูไม่ได้และไม่ปฏิเสธแก้วที่หล่อนยื่นให้

"เดอร์มอต ถ้าฉ...