บทที่ 588 นั่นคือลูกสาวของฉัน

การกลับมาของเอเวลินตรงกับเวลามื้อค่ำพอดีเป๊ะ

ในห้องนั่งเล่น เบลคได้นั่งลงประจำที่แล้ว โดยมีโดร่าและลูเซียนั่งขนาบข้างเขาอยู่ ทั้งสามดูเหมือนกำลังสนทนากันอย่างออกรส เสียงหัวเราะดังแทรกขึ้นมาเป็นระยะๆ

เอเวลินเดินเข้าไปหาพวกเขา เอ่ยเรียกบิดาด้วยคำง่ายๆ ว่า "พ่อคะ"

เมื่อได้ยินเสียงเธอ เบลคก็เหลือบมอง...