บทที่ 752 ฉันลืมแล้ว

ลูเซียโทรหาดอร่า และที่โรงพยาบาล เอเวอลินก็ค่อยๆ ตื่นขึ้น

เธอรู้สึกเหมือนฝันไป ฝันว่าเธอกำลังวิ่งหนีอย่างไม่หยุดหย่อนแต่กลับมองไม่เห็นปลายทางเลย ทันทีที่เธอกำลังจะสิ้นหวัง ร่างของใครคนหนึ่งก็ร่อนลงมาจากฟากฟ้า

ในความสลึมสะลือ เธอเห็นใบหน้าของชายคนนั้น—เขาคือเดอร์มอต

วินาทีนั้น เธอดีใจมาก เธอคิดว่าเดอ...