บทที่ 766 คุณคือทั้งหมดที่ฉันเหลืออยู่

ดึกสงัด ในห้องชุดของโรงแรม ดอร่ารินไวน์แดงให้ตัวเอง เธอกระดกแก้วดื่มรวดเดียวโดยไม่ทันได้ลิ้มรสชาติด้วยซ้ำ

ดอร่าอดหัวเราะออกมาดังๆ ไม่ได้เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นเมืองที่พลุกพล่าน เธอพึมพำกับตัวเอง "ดอร่า แกชนะมาทั้งชีวิต แต่สุดท้ายกลับไม่เหลืออะไรเลย"

เธอไม่เต็มใจที่จะยอมรับ แต่จะทำอะไรได้เล่า?

ต...