บทที่ 9

ทอดด์ประหลาดใจกับคำถาม เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ "ผมไม่คิดอย่างนั้นนะครับ... บางที ดร.ไคต์ แค่ไม่อยากเจอคุณ..."

ยังไม่ทันจะพูดจบ เขาก็ตัวสั่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เป็นไปตามคาด เขาเห็นใบหน้าโกรธจัดของเดอร์มอต

ความกลัวแล่นวาบเข้ามาในใจ ไม่น่าพูดแบบนั้นออกไปเลย...

"เป็นไปไม่ได้ครับ!" ทอดด์รีบยืนยันอย่างหนักแน่น "คุณดอยล์ คุณมีเสน่ห์จะตาย ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบคุณหรอกครับ ดร.ไคต์คงแค่กำลังเล่นตัวอยู่"

เขาไม่ได้กำลังประจบสอพลอ เพราะท้ายที่สุดแล้ว ในเมืองมอริส เดอร์มอตคือชายในฝันของผู้หญิงทุกคนจริงๆ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิบัติต่อเขาเหมือนเอเวอลินมาก่อน เขาจึงคิดว่าเธอใช้กลยุทธ์นี้เพื่อดึงดูดความสนใจของเดอร์มอต

แต่นั่นคือความจริงหรือเปล่า?

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา แคสซี่ถูกย้ายจากห้องไอซียูไปยังห้องพักฟื้นปกติ เมื่อเอเวอลินเข้ามาตรวจวอร์ด แคสซี่กำลังนั่งอยู่บนเตียง จดจ่ออยู่กับโทรศัพท์ของเธอ ดูดีขึ้นกว่าเดิมมาก

"วันนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้างคะ" เอเวอลินถามตามกิจวัตร

แคสซี่ยิ้ม "รู้สึกดีมากค่ะ"

เอเวอลินพยักหน้า ไม่แปลกใจ "ดีแล้วค่ะ อีกไม่กี่วันก็น่าจะกลับบ้านได้แล้ว"

พูดจบเธอก็เตรียมจะจากไป แต่ในตอนนั้นเอง แคสซี่ก็รั้งเธอไว้ "ดร.ไคต์ พอจะมีเวลาสักครู่ไหมคะ"

เอเวอลินขมวดคิ้ว ถามว่า "มีอะไรหรือเปล่าคะ"

"เอ่อ ฉันแค่อยากจะคุยกับคุณสักหน่อยค่ะ" เธอกล่าวเบาๆ ทำหน้าตาน่าสงสาร

แต่ในสายตาของเอเวอลิน แคสซี่ก็ไม่ต่างจากคนไข้คนอื่นๆ

"ขอโทษด้วยนะคะ แต่ฉันยุ่งมาก" เธอปฏิเสธ

"แค่แป๊บเดียวเองค่ะ" แคสซี่พูด พลางมองเอเวอลินอย่างคาดหวัง

ก่อนที่เอเวอลินจะปฏิเสธได้ทัน แพทย์ที่มาตรวจวอร์ดพร้อมกับเธอก็พูดแทรกขึ้นมา "ดร.ไคต์ ไม่ต้องห่วงเรื่องตรวจวอร์ดหรอกครับ พวกเราจัดการเองได้"

แคสซี่เป็นคนรักของเดอร์มอต พวกเขาจึงไม่กล้าขัดใจเธอ ทั้งยังกลัวว่า ดร.ไคต์ จะไม่ทราบถึงอิทธิพลของเดอร์มอต จึงแนะนำให้เธออยู่ต่อ

ไม่นาน คนอื่นๆ ก็ออกไปหมด เหลือเพียงเอเวอลินอยู่ในห้องพักฟื้นตามลำพัง

เอเวอลินรู้สึกระอาใจอยู่บ้าง เธอมองแคสซี่ที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสงสัย สัญชาตญาณบอกเธอว่าแคสซี่มีเจตนาไม่ดี

เธอเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง "คุณอยากคุยเรื่องอะไรคะ"

"ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ฉันแค่อยากจะขอบคุณคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันอาจจะตายไปแล้ว" แคสซี่กล่าว พลางยิ้มอย่างใสซื่อ

เอเวอลินยังคงทำหน้าไร้ความรู้สึก ไม่สะทกสะท้าน "คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอกค่ะ ฉันแค่ทำตามหน้าที่ และคุณดอยล์ก็จ่ายค่ารักษาพยาบาลแล้ว"

ซึ่งก็ไม่ถูกเลย

"ฉันรู้ค่ะว่าเดอร์มอตทำ многоеเพื่อช่วยฉัน แต่ถึงอย่างไร คุณก็คือผู้ช่วยชีวิตฉัน" เธอดูจริงใจมากจนเอเวอลินเกือบจะสงสัยว่าตัวเองมองโลกในแง่ร้ายเกินไปหรือเปล่า

แต่ไม่นาน คำพูดถัดมาของแคสซี่ก็ยืนยันความสงสัยของเอเวอลิน

"ดร.ไคต์ คุณยังสาวขนาดนี้ มีแฟนหรือยังคะ" เธอถาม

เอเวอลินส่ายหน้า เงียบไป อยากรู้ว่าเธอต้องการอะไรกันแน่

"คุณชอบผู้ชายแบบไหนคะ ฉันรู้จักคนเก่งๆ หนุ่มๆ อยู่หลายคนนะ ฉันแนะนำให้ได้" เธอเสนอ

เอเวอลินยังคงเงียบ สายตาที่มองแคสซี่เย็นชาลง

แคสซี่รีบเสริม "อย่าเข้าใจผิดนะคะ ฉันแค่อยากจะแสดงความขอบคุณ"

แล้วเธอก็ถามขึ้นมาทันที "คุณคิดยังไงกับเดอร์มอตคะ"

พูดจบเธอก็จ้องมองเอเวอลินเขม็ง พยายามอ่านสีหน้าของเธอ

เอเวอลินอดหัวเราะไม่ได้ ที่แท้ก็กังวลเรื่องนี้นี่เอง

"คุณแอ็กเกอร์ส ไม่ต้องมาหยั่งเชิงฉันหรอกค่ะ ฉันไม่สนใจคุณดอยล์" ดูเหมือนเดอร์มอตจะให้ความรักแคสซี่ไม่มากพอ ไม่อย่างนั้นทำไมเธอถึงรู้สึกไม่มั่นคงขนาดนี้

เดอร์มอตนี่มันงี่เง่าจริงๆ!

"ดร.ไคต์ ฉัน... ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะคะ" เธอกล่าว น้ำเสียงดูน้อยเนื้อต่ำใจ

ขณะที่เอเวอลินกำลังจะพูด ประตูห้องพักฟื้นก็ถูกผลักเปิดออก และเดอร์มอตก็เดินเข้ามา "คุยอะไรกันอยู่"

"เดอร์มอต" เมื่อเห็นเขา แคสซี่ก็ยิ้มทันที "ฉันกำลังถาม ดร.ไคต์ ว่าเธอชอบผู้ชายแบบไหน เราจะได้แนะนำหนุ่มๆ เก่งๆ ที่เรารู้จักให้เธอไงคะ"

เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าของเดอร์มอตก็เคร่งขรึมลง รู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง "ดร.ไคต์เก่งขนาดนี้ เธอไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณในเรื่องนั้นหรอก"

"ก็จริงค่ะ" แคสซี่พยักหน้า แต่เธอก็ยังไม่อยากยอมแพ้และหันไปหาเอเวอลิน "แต่ ดร.ไคต์ อย่างน้อยคุณก็บอกฉันได้นะคะว่าคุณไม่ชอบผู้ชายแบบไหน เราจะได้หลีกเลี่ยงการแนะนำคนแบบนั้นให้คุณ"

เอเวอลินเหลือบมองเดอร์มอตแล้วพูดเรียบๆ "ฉันไม่ชอบคนนามสกุลดอยล์"

อุณหภูมิในห้องดูเหมือนจะลดลงทันที

เดอร์มอตจ้องเอเวอลินราวกับอยากจะฆ่าเธอ "ขอเหตุผลด้วย"

"หมอดูเคยบอกฉันว่าพวกดอยล์จะนำโชคร้ายมาให้ฉัน" เธอพูดความจริง พวกเขาหย่ากันโดยไม่ได้เจอหน้ากันสองปี

บรรยากาศในห้องพักฟื้นตึงเครียดจนน่าอึดอัด

แคสซี่รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก "ดร.ไคต์ มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรระหว่างคุณกับเดอร์มอตหรือเปล่าคะ"

แม้แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความเป็นปรปักษ์ของเอเวอลินที่มีต่อเดอร์มอต แต่เธอไม่รู้ว่าทำไม

"อย่าคิดมากเลยค่ะ ฉันแค่อยากหลีกเลี่ยงโชคร้าย" เธอกล่าว

"ดร.ไคต์ คุณได้ยินเรื่องซุบซิบมาหรือเปล่าคะ" แคสซี่พูดต่อ พยายามปกป้องเดอร์มอต "เดอร์มอตเคยหย่าก็จริง แต่มันไม่ใช่ความผิดของเขานะคะ ภรรยาเก่าของเขาเป็นยัยบ้านนอกไร้การศึกษา เขาดีเกินไปสำหรับเธอ การหย่าร้างของพวกเขาจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ดร.ไคต์ ได้โปรดอย่าถือสาเรื่องนั้นกับเดอร์มอตเลยนะคะ"

เห็นได้ชัดว่าแคสซี่ดูถูกภรรยาเก่าของเดอร์มอต เธอไม่มีทางรู้เลยว่าผู้หญิงที่เธอเหยียดหยามกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอและเพิ่งช่วยชีวิตเธอไปหมาดๆ

เอเวอลินหัวเราะเยาะในใจ เงยหน้ามองเดอร์มอต "คุณดอยล์ คุณก็มองภรรยาเก่าของคุณแบบนั้นเหมือนกันเหรอคะ"

---

（ขอแนะนำหนังสือเล่มหนึ่งที่น่าหลงใหลมากๆ ค่ะ อ่านแล้ววางไม่ลงเลยตลอดสามวันสามคืน มันสนุกสุดๆ และเป็นเรื่องที่ต้องอ่าน ชื่อหนังสือคือ "หนีรักร้ายซีอีโอใจดำ" คุณสามารถค้นหาได้ในช่องค้นหาค่ะ）