บทที่ 20

ฉันเหลือบมองนาฬิกา ความประหม่าแล่นปราดขึ้นมาตามสันหลัง นี่มันบ่ายสองโมงแล้ว ท้องไส้ฉันปั่นป่วนเมื่อเวลาผ่านไปทีละนาที โอลิเวียสัญญาว่าจะมาเจอฉันที่นี่ แต่เธอกำลังจะมาสาย และฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะส่งข้อความไปหาเธอดี หรือแสร้งทำเป็นว่ามันไม่สำคัญ

ถ้าเธอเกิดลืมขึ้นมาล่ะ หรือเปลี่ยนใจไปแล้ว

ฉันไม่อยากทำต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ