บทที่ 25

มุมมองของโซยา

ฉันปิดประตูห้องแต่งตัวตามหลัง ล็อกกลอน แล้วพิงมันไว้ราวกับว่าโลกภายนอกอาจจะถาโถมเข้ามาได้ทุกวินาที

“บ้าเอ๊ย” ฉันกระซิบอีกครั้ง คราวนี้เสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน

แต่ก็ยังดังก้องอยู่ดี

ฉันยืนนิ่งอยู่ในความเงียบ จ้องมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกฝั่งตรงข้ามห้อง ชุดแสดงของฉันวางเตรีย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ