บทที่ 47

มุมมองของโซยา

ฉันกะพริบตามองเธอ กาแฟ... แน่นอนสิ ก็แค่นั้นแหละ

เธอพูดเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ... เหมือนกับว่ามันไม่เป็นอะไรเลยที่นักแสดงหญิงที่แต่งงานแล้วจะมาปรากฏตัวที่มหาวิทยาลัยของฉันแล้วดึงฉันเข้าไปกอดต่อหน้านักศึกษาเกือบครึ่งหนึ่ง ฉันมองไปรอบๆ ผู้คนกำลังจ้องมอง กระซิบกระซาบกัน ฉันเห็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ