บทที่ 6

ทุกอย่างเป็นไปตามที่เซบาสเตียนบอกฉันไว้ไม่มีผิดเพี้ยน เอ็มเรส่งตารางงานสามเดือนข้างหน้ามาให้ฉัน ซึ่งมีทั้งงานเลี้ยงทำความรู้จัก สัมภาษณ์สื่อ และวันนัดอ่านบท โชคดีที่ทำให้ฉันมีเวลามากพอที่จะจัดตารางสอนของตัวเองให้ลงตัว

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินจูงมือเซบาสเตียนเข้าไปในงานเลี้ยงทำความรู้จักที่ทุกคนรอคอย ฉันประหม่าจนใจเต้นไม่เป็นส่ำเมื่อต้องเตรียมใจ ไม่ใช่แค่เพื่อเผชิญหน้ากับโอลิเวียอีกครั้ง แต่ยังต้องอยู่ในห้องเดียวกับดาราและผู้กำกับที่มีชื่อเสียงที่สุดในวงการบันเทิงอีกหลายคน แม้จะรู้สึกว่าตัวเองยังเป็นแค่คนธรรมดาไร้ชื่อเสียง ฉันก็ยังกุมมือเซบาสเตียนไว้แน่นเพื่อหาที่พึ่งและเรียกความมั่นใจ

“แน่ใจนะว่าฉันดูโอเค” ฉันอดไม่ได้ที่จะถามเซบาสเตียนเป็นครั้งสุดท้ายขณะที่เราเดินเข้าไปในห้อง

“พูดเป็นรอบที่สิบแล้วนะว่าเธอดูสวยสะกดใจไปเลย” เขาปลอบให้ฉันมั่นใจพร้อมกับตบมือฉันเบาๆ

ฉันเลือกใส่ชุดเดรสสีทีลเปิดหลังที่โอบรับส่วนโค้งเว้าของร่างกายอย่างเหมาะเจาะ แต่ก็ยังลังเลอยู่หน่อยๆ แต่เซบาสเตียนยืนกรานว่าสีของชุดขับสีดวงตาของฉันให้โดดเด่นได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ฉันกวาดตามองไปทั่วห้องอย่างกังวล สังเกตเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอยู่รอบตัวเรา ถึงแม้ฉันจะจำคนส่วนใหญ่ได้ แต่สายตาอยากรู้อยากเห็นสองสามคู่ก็จับจ้องมาที่ฉันกับเซบาสเตียน ทำให้ฉันรู้สึกประหม่าและไม่มั่นใจในตัวเอง พวกเขากำลังคิดอะไรกันนะ ฉันดูแปลกแยกหรือเปล่า ความคิดเหล่านี้วิ่งวนอยู่ในหัวขณะที่ฉันมองหาแววตาที่สื่อถึงความมั่นใจจากเซบาสเตียน

เมื่อเอซร่าเดินตรงมาหาเรา ฉันเห็นความประหลาดใจบนใบหน้าของเขาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้างขณะที่เขาเข้ามาใกล้ สายตาของเขาสลับมองระหว่างฉันกับเซบาสเตียน และฉันก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาที่แก้ม

“ผมไม่ยักรู้เลยว่าคุณรู้จักพี่ชายผมด้วย โซยา!” เอซร่าอุทานทักทายฉันอย่างอบอุ่นพร้อมกับจูบที่แก้ม

“ฉันไม่ได้บอกตอนที่มาออดิชันค่ะ” ฉันยอมรับอย่างเขินอาย รู้สึกท่วมท้นเล็กน้อยกับความสนใจที่ได้รับ

“ผมว่าคุณตัดสินใจถูกแล้ว” เขาตอบกลับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น “มันสำคัญสำหรับผมที่จะได้เห็นว่าตัวตนของคุณเป็นยังไงนอกเหนือจากการที่คุณรู้จักกับเซบาสเตียน แต่ผมดีใจมากที่รู้ว่าความประทับใจแรกของผมที่มีต่อคุณไม่ได้ผิดไปเลย”

ขณะที่เขาผายมือไปยังกลุ่มคน เขาก็คะยั้นคะยอให้เราไปทำความรู้จักกับแขกคนอื่นๆ “ไปทักทายคนอื่นหน่อยสิ” เขาพูดพร้อมกับตบไหล่เซบาสเตียนเบาๆ “เดี๋ยวถึงเวลาเราจะแนะนำให้รู้จักกับทุกคนเอง”

ขณะที่ฉันกวาดตามองไปทั่วห้องอย่างกระวนกระวาย หัวใจเต้นรัว สายตาของฉันก็ไปหยุดอยู่ที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นตาและสวยจนแทบลืมหายใจ เธอดึงดูดทุกสายตาในชุดเดรสเกาะอกสีดำที่งดงามตระการตา ชายกระโปรงที่บอบบางลากยาวอยู่ด้านหลังราวกับเธอเพิ่งหลุดออกมาจากเทพนิยาย ผมของเธอทิ้งตัวเป็นลอนสวยสมบูรณ์แบบสยายอยู่กลางหลัง ยิ่งขับเน้นออร่าที่น่าหลงใหลของเธอให้เพิ่มขึ้นไปอีก

ฉันอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นกลุ่มคนเล็กๆ ที่รายล้อมเธออยู่ พวกเขาต่างหลงใหลในเสน่ห์ที่เป็นธรรมชาติของเธอ เมื่อฉันละสายตาไป ก็ไปสะดุดกับผู้ชายคนหนึ่งโดยเฉพาะ อีไลจาห์ โลเปซ ซึ่งยืนอยู่ข้างกายเธอด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักใคร่บูชาอย่างหมดหัวใจ เขาคือชายผู้โชคดีที่สุดในโลก ที่สามารถคว้าหัวใจของผู้หญิงที่คนอื่นอีกนับพันได้แต่ฝันว่าจะพยายามแย่งชิงมา

“ฉันว่าเธอระวังหน่อยก็ดีนะ เดี๋ยวคนอื่นก็สังเกตเห็นหรอกว่าน้ำลายไหลแล้ว” ฉันได้ยินเสียงเซบาสเตียนกระเซ้าอยู่ข้างๆ ฉันเอาศอกกระทุ้งเขา พยายามจะให้เขาเงียบขณะที่เขาร้องโอดโอยอย่างเล่นใหญ่

“ก็ช่วยไม่ได้นี่นา เธอดูสวยมากเลย” ฉันกระซิบพลางซบหน้าลงกับไหล่ของเซบาสเตียน

“งั้นเธอรีบตั้งสติเลยดีกว่า เพราะผู้หญิงสวยคนนั้นกำลังเดินมาทางนี้แล้ว” เซบาสเตียนเตือนเสียงต่ำ ฉันรู้สึกว่าหัวใจหล่นวูบเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

ฉันสะบัดหน้าพรืดขึ้นไปมองเธอ และอดไม่ได้ที่จะจ้องมองอย่างตกตะลึงขณะที่เธอเดินเข้ามาใกล้พวกเรา น่าอายที่เธอจับได้ว่าฉันกำลังจ้องเธอตาไม่กะพริบแล้วหัวเราะเบาๆ แต่ฉันไม่สนใจ สำหรับฉันแล้ว ทุกอย่างรอบตัวดูเหมือนเคลื่อนไหวช้าไปหมด และฉันก็ยืนตัวแข็งทื่อ ตรึงอยู่กับความงามของเธอแม้กระทั่งตอนที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าพวกเราแล้ว สมองฉันหมุนติ้วขณะที่ริมฝีปากของเธอขยับ พยายามประมวลผลสิ่งที่เธอกำลังพูด

"โอลิเวียกำลังคุยกับเธออยู่นะ โซยา!" เสียงของเซบาสเตียนดึงฉันออกจากภวังค์

"อะไรนะ ขอโทษที เธอคุยกับฉันเหรอ" ฉันพูดตะกุกตะกัก สายตาสลับไปมาระหว่างเซบาสเตียนกับโอลิเวีย

"เหรอคะ" ฉันถามพลางมองหน้าเธอ

"ใช่จ้ะ" โอลิเวียยืนยัน พลางส่งยิ้มที่อบอุ่นและเป็นมิตร "ฉันแค่จะบอกว่าดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้ง"

"อ้อ ค่ะ ดีใจ...มากเช่นกัน" ฉันพูดพลางรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวที่ทำตัวน่าโง่แบบนั้น

จากนั้นโอลิเวียก็หันไปให้ความสนใจเซบาสเตียน และทักทายเขาด้วยการจูบแก้มเร็วๆ หนึ่งที "คุณดูหล่อจังเลย เซบาสเตียน" เธอชม "ฉันไม่ยักรู้ว่าคุณรู้จักโซยาด้วย นึกว่าเดตกันอยู่ซะอีก"

ฉันกับเซบาสเตียนสบตากันอย่างรู้ทัน ก่อนจะทำเสียงดัดล้อเลียนพร้อมกันพอดิบพอดีจนโอลิเวียตั้งตัวไม่ทัน

"โอลิเวีย นี่คุณไม่สังเกตเลยเหรอว่าผมเป็นเกย์ ผมชมรองเท้าคุณทุกครั้งที่เจอกันเลยนะ!" เซบาสเตียนอุทานเจือแววขุ่นเคืองนิดๆ

โอลิเวียดูสับสนและยกมือขึ้นลูบท้ายทอย "ฉันไม่รู้เลยจริงๆ" เธอยอมรับ

"ส่วนคนนี้น่ะเป็นยิ่งกว่าผมอีก เธอชอบผู้หญิง" เขาพายมือมาทางฉัน และฉันก็รู้สึกว่าแก้มร้อนผ่าวขึ้นมากับการเปิดเผยของเขา ถึงฉันจะเปิดเผยและภูมิใจในรสนิยมตัวเอง แต่ฉันก็แอบชื่นชมโอลิเวียเกินเพื่อนมาตลอด และตอนนี้เธอก็รู้แล้ว

น่าแปลกที่โอลิเวียดูจะประหลาดใจกับรสนิยมทางเพศของฉันมากกว่าของเซบาสเตียนเสียอีก เธอหันมามองฉันด้วยแววตาสับสนและใคร่รู้

หัวใจฉันเต้นรัวอยู่ในอกขณะที่สายตาของโอลิเวียจับจ้องมาที่ฉัน เธอรังเกียจที่ฉันเป็นเลสเบี้ยนหรือเปล่า ในท้องฉันปั่นป่วนด้วยความตื่นตระหนกขณะรอคำตอบจากเธอ

"งั้นวันนี้คงมีผู้ชายอกหักกันเป็นแถวเลยสิ" เธอพูดพลางหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเหลือบมองเซบาสเตียน "และก็ผู้หญิงอีกเยอะแยะด้วยเหมือนกัน"

ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อรอยยิ้มของเธอกลับมาอีกครั้งและท่าทีของเธอก็ผ่อนคลายลง

"ฉันมาเพื่อจะขโมยตัวโซยาไปจากคุณ" เธอประกาศพลางเหลือบมองเซบาสเตียน "เราต้องไปสมทบกับเอซราเพื่อแถลงข่าวทีมนักแสดงบนเวที" เธออธิบายพลางชี้ไม้ชี้มือไปยังฝูงชนอย่างมีชีวิตชีวา

ฉันพยักหน้าช้าๆ แต่ยังคงรู้สึกถึงก้อนความกังวลในอก ทว่าท่าทีสบายๆ และน้ำเสียงที่มั่นใจของเธอก็ทำให้ฉันใจเย็นลงได้บ้าง

"ใจเย็นๆ โซยา" เซบาสเตียนปลอบพร้อมรอยยิ้มขณะที่เราเดินไปยังเวที

โอลิเวียพูดแทรกขึ้นมาว่า "ไปกันเถอะ ฉันจะอยู่ข้างๆ เธอเอง" คำพูดของเธอทำให้ใจฉันสั่นไหว แต่ก็ช่วยคลายความประหม่าลงได้บ้าง ฉันเดินตามเธอไป พลางส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้เซบาสเตียน

ทุกสายตาจับจ้องไปที่โอลิเวีย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันกำลังเดินอยู่ข้างๆ เธอ พอเราเข้าใกล้เวที เธอก็วางมือปลอบโยนลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉัน ฉันสะดุ้งเบาๆ ตามสัญชาตญาณเมื่อเธอสัมผัส ฉันจ้องมองเธอด้วยความรู้สึกมึนงงและชาไปทั้งตัว

จากนั้นเธอก็พยักพเยิดไปทางเก้าอี้ตัวหนึ่ง เป็นเชิงบอกให้ฉันนั่งลง เข่าฉันอ่อนแรงไปหมด ฉันจึงทิ้งตัวลงนั่งอย่างว่าง่ายและสูดหายใจลึกๆ เพื่อตั้งสติ

ขณะที่เธอนั่งลงข้างๆ ฉันก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นปฏิสัมพันธ์เล็กๆ น้อยๆ ระหว่างเธอกับสามี เธอสบตากับเขาแล้วขยิบตาให้ตอนที่เขาส่งจูบมาให้ และหัวใจของฉันก็บีบรัดแน่นในอก ฉันรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้สึกแบบนี้ ฉันรู้สึกขอบคุณที่ได้อยู่ใกล้เธอ และฉันต้องเจียมตัว

แต่ช่างยากเหลือเกินที่จะต้านทานเสน่ห์ ความอบอุ่น และความสมบูรณ์แบบของเธอ ฉันรู้ว่าตัวเองต้องหาความเข้มแข็งมาควบคุมความรู้สึกของตัวเองให้อยู่หมัด นี่จะเป็นสถานการณ์ที่ท้าทาย และฉันไม่อยากเสี่ยงทำอะไรที่จะทำลายโอกาสของตัวเอง