บทที่ 78

เสียงหึ่งๆ ของเครื่องชงกาแฟดังแผ่วเบาไปทั่วห้องที่เงียบสงัด ขณะที่ฉันนั่งขัดสมาธิอยู่บนโซฟานุ่มๆ ของเซบาสเตียน พลางประคองแก้วร้อนๆ ไว้ในมือ เขาเดินไปเดินมาในห้อง ขมวดคิ้วมุ่นจนบอกได้ว่าในหัวคงกำลังคิดอะไรวุ่นวายไปหมด

“เซ็บ นายจะเดินจนพรมเป็นรูอยู่แล้วนะ” ฉันพูด พยายามแทรกอารมณ์ขันลงไปในบรรยากาศที่ต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ