บทที่สี่ร้อยแปดสิบสอง

ลีฟ

ตอนที่โทรศัพท์ของพอลลี่ดังขึ้นพร้อมกับชื่อไอ้ระยำแมดด็อกบนหน้าจอ มันน่าหดหู่ใจชะมัดที่เห็นเธอรีบเผ่นลงจากตักผมไปรับใช้เขาทันที ในชั่วพริบตานั้นเองผมก็ถูกลืม ถูกทอดทิ้ง ถูกโยนไปข้างทางเหมือนข่าวเก่าๆ เหมือน...ของเล่นข้างทางห่าเหวอะไรสักอย่างที่เธอไม่อาจปล่อยให้มาขวางทางชีวิตประจำวันของตัวเองไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ