บทที่สี่ร้อยแปดสิบสาม

“มีอะไรผิดปกติเหรอ” เสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันกรีดร้อง หันขวับ แล้วถอยไปจนแผ่นหลังแนบติดกับเคาน์เตอร์สแตนเลสกลางครัว

“ค-โคด้า!” ฉันอุทานเสียงหอบขณะที่เขาเดินเตร่ผ่านฉันไปโดยนุ่งเพียงผ้าขนหนูสีขาวผืนจิ๋ว มุ่งหน้าไปยังตู้เย็น “ขอโทษทีค่ะ คุณทำฉันตกใจ”

โคด้าไม่ตอบ เขาเพียงเปิดตู้เย็นแล้วหยิบกล่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ