บทที่สี่ร้อยแปดสิบสี่

“นาย...ทำไม่ได้เหรอ” ฉันพูดตะกุกตะกัก ความกล้าบ้าบิ่นเมื่อครู่มอดดับลงอย่างรวดเร็ว พังพินาศย่อยยับแผดเผาผิวฉันให้ลุกเป็นไฟด้วยความอับอาย

ให้ตายสิ... เมื่อกี้ฉันดันรู้สึกว่าตัวเองเซ็กซี่ขึ้นมาซะได้ ฉันนี่มันโง่สิ้นดี ฉันน่าจะรู้ดีกว่านี้... ฉันรู้

ฉันก้มหน้าลงแล้วพยายามจะเบียดตัวผ่านโคด้าไป อยากไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ