บทที่สี่ร้อยแปดสิบหก

ดวงตาของโคด้าฉายแววขรึมลง เปลือกตาหนักอึ้งและดูสับสน รอยย่นระหว่างคิ้วของเขาบอกฉันว่าเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอย่างหนัก ฉันสังเกตเห็นว่าเขาจะมีสีหน้าแบบนี้ทุกครั้งที่เขารู้สึกหงุดหงิดหรือไม่ก็อ่านใจฉันไม่ออก

เขามองฉันอยู่นานก่อนจะตัดสินใจนั่งลงข้างๆ แล้วจ้องพื้นอย่างไม่สบอารมณ์ เขาวางมือข้างหนึ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ