บทที่สี่ร้อยแปดสิบเจ็ด

เปลือกตาฉันสั่นระริก ปากอ้าค้างพร้อมกับสูดหายใจเฮือก และชั่วอึดใจหนึ่งฉันก็ลืมปฏิกิริยาของเขาที่มีต่อฉันในห้องนอนไปเสียสนิท “ม-เมื่อกี้เราคุยเรื่องอะไรกันนะ ฉัน-คุณ-อะไรนะ-”

“เธอกำลังจะแบ่งปันความทรงจำของเธอกับฉัน” เขาตอบกลับมา น้ำเสียงคล้ายไม่ค่อยเต็มใจนัก “เธอบอกว่าฉันทำให้เธอรู้สึก-”

“โอ๊ะ! ใช่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ