บทที่สี่ร้อยแปดสิบเก้า

ดวงตาของโคด้าปิดสนิทลงทันทีที่ได้ยินความนัยในคำพูดของฉัน และมือของเขากำเป็นหมัดแน่น กดลงที่ขมับทั้งสองข้าง ราวกับว่าฉันทำให้เขาปวดหัวจนอาจจะต้องชกตัวเองให้สลบไป

“ฉันรู้ว่าฉันทำทุกอย่างพังหมดแล้ว แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่อ้างว่ารักฉันนักหนาถึงได้บอกให้ฉัน ห้าม แตะต้องตัวเขา” ฉันพูดเสียงแหบพร่า พล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ