บทหกสิบห้า

น่าแปลกใจที่เอมิลี่รับข่าวได้ดีกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ ผมคาดว่าเธอจะเป็นลม กรีดร้อง หรือวิ่งหนีผมไปแล้ว แต่เธอกลับไม่ทำอะไรอย่างนั้นเลย ตรงกันข้าม เธอกลับแค่พยักหน้า บนใบหน้ามีรอยยิ้มที่ดูแปลกประหลาดที่สุดและแววตาที่แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

“เอมิลี่” ผมท้วงขึ้น “เธอเข้าใจที่ฉันเพิ่งบอกไปรึเปล่า โคดะเป็นหม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ