บทที่ 1 ปฐมบท
อะไรมันจะดีกว่าการที่ได้แบ่งของดีให้เพื่อนแดก
‘สมิง’ กับบุหรี่ไฟฟ้าของเขา พยายามจะเลิกบุหรี่หลายทีแต่ไม่เคยเป็นผล หัวใจเขาทั้งสี่ห้องให้บุหรี่เป็นที่หนึ่งเสมอ ส่วนชีวิตวัยรุ่นมันส์ๆ ก็ให้เพื่อนรักเพื่อนตายเป็นผู้ร่วมชะตากรรม
จ่อม
สิ่งปฏิกูลหล่นหนึ่งก้อน กับเสียงผู้หญิงนอกห้องน้ำ
สมิงจ่อโทรศัพท์โทรหาเพื่อนผู้ตายยาก มันกดรับสายทันทีพร้อมกับส่งเสียงเนือยๆ เข้ามาในโทรศัพท์
[... ว่า?]
“ไงไอ้หรี่ กูขี้อยู่” ร่างสูงกำยำที่เต็มไปด้วยรอยสักของสมิงเอ่ยทัก ในขณะที่จ่อบุหรี่ไฟฟ้าเข้าปาก “มึงจะตื่นได้ยัง”
[กูง่วง]
“มึงช่วยตื่นมาสักห้าวินาทีก่อนได้มั้ยวะ ไอ้หยาดโทรมาบอกมีเรื่องในโกดังเก็บของเก่า มาช่วยกันเหยียบหน้าพวกแม่งหน่อย”
[เมื่อคืนหนัก... คงไม่ไหว]
“เลี้ยงเสียข้าวสุกชิบหาย”
[มึงก็ขี้อยู่ในห้องน้ำหญิงอีกตามเคย] เพื่อนรักพูดหยิกแกมหยอกอย่างรู้ทันกัน นับว่าไอ้บุหรี่มันรู้ลึกรู้จริง เพราะสมิงคือผู้ชายโรคจิตที่ชอบเข้าไปทำธุระในห้องน้ำของเพศตรงข้ามเสมอ แม้จะยังเรียนอยู่
ครืด ครืด
สายซ้อนของหยาดดังขึ้น ไอ้นี่มันคือหนึ่งในพวกของสมิงและบุหรี่ เป็นเพื่อนชายที่ชื่อเหมือนผู้หญิง โดนล้อชื่อพ่อล่อชื่อแม่บ่อยๆ แต่ก็มีสกิลต่อยตีขั้นเจ๋ง เอาไว้ใช้ประโยชน์ได้เวลาที่อาฆาตมาดร้ายใคร หรือหมายหัวใครไว้อยู่
“น้องหยาดโทรมา กูคงต้องวาง จะบอกว่ามึงแอ็กซิเดนซ์ละกันไอ้เวร”
[เค]
ติ๊ด
สมิงควงสว่านกลับมาที่สายของหยาดทันใด พร้อมกับกดรับ ทักทายกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“สวัสดีครับคุณหยาด”
[มึงไม่ต้องมาพิธี ไอ้หมิง!!] เสียงเซ็งแซ่ด้วยเนื้อกระทบหมัดดังข้างหู แต่สมิงก็ยังคงพ่นควันบุหรี่กลิ่นสตอเบอร์รี่หอมชื่นใจอย่างใจเย็น และขี้อยู่เหมือนเดิม [กูตามมึงเป็นชาติ ฝากให้ตามไอ้บุหรี่มาด้วย แล้วไหน ไม่เห็นหัวสักตัวเดียว!!!]
“กูขี้อยู่”
[ว่าไงนะ]
“กูขี้อยู่คร้าบ” ทำเสียงหวานๆ ให้น้องหยาดเห็นใจชายโสดที่นั่งขี้อยู่คนเดียวภายใต้ห้องน้ำสตรีเพศ “คุณหยาดต่อยไปก่อน เดี๋ยวกูตามไปคร้าบ”
[ไอ้ควายหมิง มึง!!]
ติ๊ด
ทันทีที่กดตัดสายแล้วโยนขี้ให้เพื่อนออกรับศึกสงคราม สมิงก็เอนหลังพิงกับฝาโถส้วม เอี้ยวตัวไปล้วงบุหรี่กรองทิพย์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่ถอดวางข้างหลัง มันมีที่สำหรับวางของอยู่
“... สุดท้ายบุหรี่ไฟฟ้าแม่งก็แค่ลูกเมียน้อย” พึมพำกับตัวเอง มือที่สั่นเทาคีบมวนบุหรี่มาคาบไว้ที่ปากตอนที่ฉีดล้างก้นตัวเองแบบลวกๆ ก่อนที่จะกดโถส้วมให้สิ่งสกปรกที่ปล่อยจากรูตูดลงไปกองในท่อ
กะจะเลิกขาดแล้วเชียว สุดท้ายบุหรี่ก็คือบุหรี่ มีเพื่อนรักชื่อนี้ ยังขาดไอ้สิ่งเหี้ยนี่ไปไม่ได้อีก
วันนี้สักมวนก็พอวะ
ปึง!!
“อีปู! มึงแย่งผัวกู”
แต่ยังไม่ทันที่จะกดไฟแช็ค แรงกระแทกจากด้านนอกห้องน้ำที่สมิงอยู่ก็ทำให้เขาผละปากออกจากบุหรี่มวนนั้นจนมันตกลงไปกองกับพื้นห้องน้ำ เสียงคำรามของผู้หญิงที่ดูเหมือนจะมากันสี่ห้าคนดังขึ้น และดูเหมือนว่าแรงกระแทกนั้นจะเป็นร่างของผู้หญิงที่ถูกกล่าวหา
ศึกแย่งผู้ชายของสตรีเพศ
นั่งชมสักหน่อยละกัน
“นะ... หนูไม่ได้ไปแย่งของใครนะคะ” เสียงหวานล้ำที่ทำให้ขนแขนของสมิงลุกขึ้นพรึ่บดังขึ้น เธอมีเสียงที่สั่นเครือเหมือนหวาดกลัวสุดชีวิต
ช่างน่ารังแกเป็นยิ่งนัก
ความคิดอันชั่วร้ายในหัวของสมิงแวบขึ้นมาแบบนั้น
เป็นกูก็คงจะรังแก ถ้าต้องมาถูกกลัวด้วยคนที่มีน้ำเสียงแบบนั้น
“อีตอแหล! ว่านบอกฉันแล้วว่ามันชอบแก และมันจะมาขอแกคบด้วย ถ้าแกไม่ไปยั่วให้ท่ามัน จะให้บอกว่ามันมาชอบแกเองอย่างงั้นเหรอ!!”
“นะ หนูไม่รู้จริงๆ ค่ะ ได้โปรดปล่อยหนูไป อย่าทำร้ายหนูเลยนะคะ” สมิงท้าวคางฟัง เสียงหวานที่สั่นเทิ้มช่างเสนาะหู นั่งนับนิ้วดูดีกว่าว่าจะออกไปช่วยหรือไม่ช่วยดี เอาสักห้านิ้ว
ช่วย
เพี้ยะ!
“แกมันก็ดีแค่หว่านเสน่ห์ไปวันๆ ไม่มีดีอะไรมากกว่าหน้าตาสวยๆ ของแก ถ้าร่านขนาดนี้ลองไปขายตัวดูดีมั้ยล่ะ!!”
ไม่ช่วย
“นะ... หนูไม่ได้หว่านเสน่ห์ใคร ขอร้องอย่าตบหนูเลย”
ช่วย
“ขอดูน้ำหน้าคนยั่วโลกีย์อย่างแกหน่อย ว่าถ้าเจอมือฉันแล้วหน้าจะหนาได้อีกสักแค่ไหน!”
ไม่ช่วย
“ฮึก! ขอร้องอย่า!”
ช่วย
โอเค
สมิงเปิดประตูออกไปทันที ท่ามกลางสายตาที่ตกใจอย่างหนักของพวกผู้หญิงที่รุมรังแกสาวน้อยเหล่านั้นที่ว่า ทำไมมีผู้ชายอยู่ในห้องน้ำหญิงได้? แต่มันไม่สำคัญสำหรับเขา เพราะสิ่งที่สะดุดตาชายหนุ่มผู้โสดสนิทมาสองเดือนอย่างเขาเป็นที่สุด คือใบหน้าจิ้มลิ้มนั่น
เธอชื่อ ‘ปูน้อย’
ชื่อน่ารักพอๆ กับหน้าตาที่สวยละมุน เหมือนเทพธิดาตกสวรรค์ เป็นเด็กใหม่ที่มีชื่อเสียงเรื่องเสน่ห์เหลือล้น แต่ผู้หญิงมากกว่าครึ่งในมหาลัยเกลียดเธอเพราะเรียกว่าสวยจนผัวคนอื่นหลง เป็นเสน่ห์แบบผิดที่ผิดทาง
แต่ไม่เป็นไร
เขาไม่มีเมีย หมายถึงในตอนนี้
“ทำไรแฟนกูครับ คุณผู้หญิง” ใบหน้าที่มีรอยนิ้วมือแต่ก็ยังสวยคงกระพันของสาวน้อยเบิกตากว้างเมื่อเขาฉุดข้อแขนเธอลุกขึ้นมา แล้วฉีกยิ้มเอาเรื่องพวกผู้หญิงวายร้ายตรงหน้า
“...!!”
“ไม่เคยได้ยินเหรอ ว่าแฟนสมิงใครห้ามแตะอ่ะ”
