บทที่ 11 Body language [2] จบตอน

“อื้อ... ปวดหัวจัง”

หนูปรับสายตาเข้ากับแสงแดดจ้าๆ ที่ส่องเข้าตา ก่อนที่จะค่อยๆ ผุดลุกขึ้นนั่งปรับสติสตังให้ชินกับทัศนียภาพตรงหน้า ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องๆ หนึ่งที่เคยเข้ามาก่อน มันดูหรูหราและเป็นโทนสีมืดแบบผู้ชาย ส่วนแสงจ้าๆ ก็คงจะเป็นมู่ลี่ก็ถูกเลิกขึ้นสูงที่หน้าต่างบานใหญ่ข้างตัว

ว่าแต่... ผู้ชายงั้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ