บทที่ 12 เเจกันพาซวย [1]

20 นาทีต่อมา

“อะ... โอ้ย เจ็บนะ” เสียงโอดโอยของยัยเด็กปูน้อยดังขึ้นตอนที่ผมแตะยาแดงเข้าที่กลางสันจมูกเล็กๆ ของเธอ พอเห็นร้องเจ็บนัก เลยแกล้งกดแม่งแรงกว่าเดิมจนเธอกรี๊ดลั่น “โอ้ย!”

“ร้องอยู่ได้ น่ารำคาญ” ผมพึมพำออกมา แล้วยัยเด็กตรงหน้าก็หันมาตีหน้าบึ้งใส่

หลังจากที่มันก่อเรื่องด้วยการคว่ำถาดทำแจก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ