บทที่ 43 ตอนที่42

“เย้ๆๆๆ^_^”

“กลุ่มอื่นยังไม่มีใครมา….เราควรจะรีบเดินออกกลับไปทางเดิมจะดีกว่านะ”เพื่อนหนึ่งในยี่สิบคนเอ่ยขึ้น เราทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วยก่อนฉันจะนึกคิดอะไรได้

“เดี๋ยวก่อนนะ…”ฉันเอ่ยบอกเพื่อนๆไปทุกคนที่กำลังจะหันหลังเดินกลับออกไปก็หันมามองหน้าฉันเป็นจุดเดียวอย่างสงสัย

“มีอะไรเหรอ….ยี่หวา?”ใยไหมเอ่ยถาม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ