บทที่ 45 ตอนที่44

“พี่ปอนคะ”ฉันเอ่ยเรียกพี่ปอนและกอดแขนเขาที่ยืนอยู่สูงกว่าฉันทันที พี่เคก็หันมองหน้าฉันเราสบสายตากันแวบหนึ่งแต่ก็เป็นฉันที่หลบตาเขา

“พอเถอะค่ะ…”ฉันเอ่ยขึ้นทำให้พี่ปอนละสายตาจากหน้าพี่เคมามองฉัน

“ทำไมยี่หวา….?”พี่ปอนเอ่ยถามฉันเสียงเข้มเรียบตรึง ฉันจึงเม้มปากเเน่นเป็นเส้นตรงฉันจะบอกเขายังไงดี

“อย่าบอกน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ