บทที่ 98 ยูกิ : 97

“ไอ้มอม้านู่นถูกยิง แต่แค่ถากๆ” เสียงยูกิเอ่ยขึ้นให้ฉันหายคลางแคลงใจ

ฉันถึงกับเป่าลมออกจากปากเมื่อรู้สึกโล่งอกที่เขาไม่เป็นอะไร แต่ก็อดเป็นห่วงมอม้าไม่ได้ที่เขาได้แผลกลับมา “ทำไม เป็นห่วงเฮียเหรอ กลัวเฮียจะตะ...”

ฉันรีบหันขวับไปมองค้อนยูกิให้หยุดพูดคำต่อมาที่มันกำลังจะหลุดจากริมฝีปากหนาติดคล้ำของเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ