บทที่ 13 เตือนไปก็เท่านั้น

“ตะวัน? ...จะกลับแล้วเหรอ”

เสียงอู้อี้ดังขึ้น ผมกำลังสวมเสื้อผ้าอยู่ข้างเตียง อุตส่าห์ทำอย่างเบามือที่สุดจะได้ลอบออกไปเงียบๆ แต่ไอ้ไนท์ดันตื่นก่อนซะได้ มันขยับตัวขึ้นนั่งอย่างเชื่องช้า จ้องผมตาปรือ ตอนนี้ไม่มีแผ่นปิดตาแล้วทำให้เห็นสีหน้าของมันได้ชัดขึ้น

นึกถึงความหื่นกระหายของตัวเองก่อนหน้านี้ทำใ...