บทที่ 18 ตั๋วลดราคา

“อิ่มจังตังค์อยู่ครบ” ไอ้แต้มลูบพุงขณะเดินออกจากร้านอย่างอิ่มเอมใจ ผมละอิจฉามันจริงๆ ที่ไม่รู้สึกถึงบรรยากาศซับซ้อนชวนขนลุกชันระหว่างไอ้ตี๋ปายกับไอ้ไนท์ที่ปล่อยออกมาบนโต๊ะอาหาร

“ขอบคุณนะครับพี่ไนท์ที่เลี้ยงข้าวผมวันนี้” มันหันไปพูดกับเจ้ามือที่เดินตามมาด้านหลังอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย มันพูดแบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ