บทที่ 29 ความเห็นอกเห็นใจ

รอยยิ้มซาบซึ้งใจของไอ้ไนท์ทำผมเคลิ้มไม่รู้ตัว จนเสียงโทรศัพท์มันดัง ผมถึงได้สติ เบือนสายตาไปทางอื่นแบบเนียนๆ

“ครับอา... งั้นเหรอ อืม คงไม่แล้ว ครับ...”

ผมชำเลืองมองหลังจากมันวางสาย ทั้งที่เพิ่งคุยได้ไม่นาน

“มีอะไรหรือเปล่า” ผมไม่แน่ใจว่าถามได้ไหม แต่ก็ถามไปแล้ว มันจะตอบไม่ตอบก็อีกเรื่องหนึ่ง

“พ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ