บทที่ 61 คอยทั้งวัน

ระหว่างวันผมพยายามจะไม่คิดถึงตะวัน แต่ก็อดไม่ไหวต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่องแชตมันทุกๆ ชั่วโมง แต่ก็ไม่มีอะไรส่งมาเลย สติ๊กเกอร์สักอันก็ไม่มี เห็นมันเงียบหายไปแบบนี้ผมก็ชักวังเวงใจ หรือว่าที่เกิดขึ้นทั้งหมดแม่งจะหลอกกูวะ

ยิ่งคิดจิตใจผมก็ยิ่งปั่นป่วน แต่ทักมันไปก่อนก็กลัวเสียหน้า จดๆ จ้องๆ ทั้งวันจ...