บทที่ 85 มันคือกับดัก [ ทิชชู่++ ]

ผมมองสบกับแววตาคมปลาบแกร่งกล้าของตะวัน ความรู้สึกตื่นเต้นพรูขึ้นเต็มอกแต่ก็ไม่อาจปล่อยใจตามสัญชาตญาณได้เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้า ผมน่ะไม่เท่าไหร่นอนตอนไหนก็ได้ แต่มันมีเรียนเช้าถ้าไม่รีบนอนจะเอาสมองที่ไหนไปเรียน ดีไม่ดีตีเนียนไม่ไปอีก ผมชั่งตวงระหว่างอารมณ์กับเหตุผล สุดท้ายผมก็รวบรวมเรี่ยวแร...