บทที่ 93 หน้าด้านหน้าทน [ทิชชู่++]

“กูไม่กล้าบอก”

ตะวันหันกลับมาจับต้นแขนผมทั้งสองข้างเขย่าถาม

“เรื่องที่เกิดขึ้นกับร้านมึง สรุปเป็นเพราะกูใช่ไหม ทำไมมึงไม่บอกกู ทำไมมึงเลือกที่จะเก็บปัญหาเอาไว้คนเดียว ทำไมวะ! มึง… มึงแม่ง!”

ตะวันแทบจะตะโกนด่าผมอยู่แล้วแต่พอสบดวงตารื้นน้ำใสๆ ของผมมันก็กล้ำกลืนถ้อยคำรุนแรงลงคอ พูดออกมาด้วยน้ำเสียง...