บทที่ 32 crazy doctor 25

“คิดถึงพ่อนะคะ” ฉันโผเข้ากอดพ่อบังเกิดเกล้าที่ยืนยิ้มต้อนรับการกลับบ้านของฉัน

ตั้งแต่ที่วอร์มบอกว่าจะพาฉันกลับบ้านมันก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ได้ แล้วตลอดระยะเวลาระหว่างหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันแทบไม่ได้ออกไปไหน โดนกกโดนกอดอยู่ในห้องพร้อมกับซึมเศร้า จะกินข้าวก็สั่งมากินในห้อง

วอร์มทำเหมือนว่าจะขังฉันไว้ เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ