บทที่ 127 65 พี่เคลิ้ม(2)

“ช่างเถอะ ไม่ตายหรอก” ทำเนียนครับ บ้วนเลือดออกมาอีก

“พี่…” หน้ามันเหมือนจะร้องไห้เลยว่ะ

“ขอโทษนะ ก็พี่อะ มาจูบทำไม นิ่มเตือนพี่แล้วนะ” นั่น โทษผมอีก ใช่เรื่องไหมน่ะ

“อืม ช่างเถอะ ไปล้างหน้าไป” ผมเอาน้ำยามาบ้วนปาก จากนั้นก็ล้างหน้าและเดินผ่านออกมาจากห้องน้ำ

“พี่จ๋า” เวรกรรม หัวใจเจ้ากรรม แค่ได้ยิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ