บทที่ 53 28 อย่าร้องไห้(2)

“มันก็เป็นเรื่องที่ยากจะรับได้ แต่ถ้ามันรับไม่ได้ นั่นก็คือมันไม่ได้รักแกขนาดนั้น ก็แค่นั้นเอง คนเราถ้ามันจะใช่ ยังไงมันก็ต้องใช่” คำปลอบประโลมให้กำลังใจกับการลูบไล้ที่ศีรษะอย่างเอ็นดูทำให้ฉันอ่อนแอมากกว่าเดิม

“แต่ถามจริงเถอะ แกรับของไอ้เหี้ยเคลิ้มไหวได้ไงวะ ไอ้เหี้ยนั่นมันทั้งยาวกว่าคนปกติ ไหนจะไป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ