บทที่ 67 35 สกปรก(2)

“คิดถึงที่สุด” เชื่อเถอะว่าฉันมาที่นี่พูดแบบนี้ทุกวัน ทำแบบนี้ประจำ นั่งโง่ ๆ อยู่สวนสาธารณะจนถึงห้าทุ่ม ใจก็อยากจะนั่งถึงตีสามตีสี่แบบที่เคยปล่อยให้พี่เขารอ แต่เพราะพี่ชายเป็นห่วงถึงได้ตามมาเรียก และอยู่นานสุดแค่ห้าทุ่ม

ครึ้ม ครึ้ม…

หึ แล้ววันนี้ก็เหมือนจะแปลกไปกว่าทุกวัน เพราะเสียงฟ้ามันร้อง เป็...