บทที่ 72 38 ผมมั่นใจ

“ถ้านุ่มลำบากใจที่จะพูด งั้นมึงก็คิดเองได้ใช่ไหมว่าอะไรเป็นอะไร มันเป็นแบบที่มึงคิดนั่นแหละ… เลิกยุ่งกับเมียกูได้แล้ว คนนี้ของกูไอ้เคลิ้ม” ไอ้เหี้ยเปอร์มันพูดและจับมือไอ้อ้วนเดินขึ้นบันไดไป

เธอยอมเดินไปกับมันอย่างง่ายดาย เฮอะ ก็เธอรักมันนี่หว่า กูแม่งพลาดได้ไงวะ เรื่องของมันสองคนเริ่มตั้งแต่เมื่อไห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ