บทที่ 12 12

ริมฝีปากของเขายังบดขยี้กลีบปากและกลืนกินเสียงของเธอไว้ โธมัสยิ่งกว่าซาตานร้ายที่สูบเอาความเข้มแข็งของหญิงสาวไปจนหมด สิ่งที่ยังคงเหลือคือความเจ็บช้ำและอ่อนแอ มันสะท้อนออกมาบนใบหน้าและดวงตาหมองหม่นเมื่อเรียวขางามถูกท่อนขาแกร่งกดไว้และบังคับให้แยกออกจากกัน

“โธมัส...อย่า...อย่า...”

เสียงแหบโหยเล็ดรอดอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ