บทที่ 23 23

และได้ผล ร่างเล็กหยุดดิ้นกุกกักขณะเขากระหวัดอ้อมแขนดันร่างน้อยเข้าไปแนบอก ใบหน้าคร้ามคมทว่าถมึงทึงนั้นห่างจากดวงหน้าหวานแค่คืบ ลมหายใจของเขาร้อนผ่าว หญิงสาวสงบลงก็เพียงเล็กน้อย พอเขาเห็นเธอนิ่วหน้าก็รู้ทันทีว่ากำลังทำให้เธอเจ็บอีกหน โธมัสกุมข้อมือบางไว้หลวม ๆ นัยน์ตาคมสีน้ำตาลอมเทาประสานกับดวงตาแสดง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ