บทที่ 5 5

ร่างเล็กเริ่มร้องไห้ ไม่เคยกลัวอะไรอย่างนี้มาก่อนในชีวิต เสี้ยวหนึ่งของความคิดเธอประหวัดนึกถึงใครคนหนึ่งขึ้นมาในทันใด แต่แล้วชั่วครู่เธอก็ได้ยินเสียงประตูเหล็กถูกเปิดออก หญิงสาวรีบหันกลับไปมอง นัยน์ตาคู่นั้นเบิกกว้างด้วยความยินดี

“โธมัส!...โธมัส...ช่วยฉันด้วยค่ะ”

หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือจากบอดี้...