บทที่ 42 อยากเห็นหน้า

“จะเป็นยังไงนะ ถ้ายัยนั่นรู้ว่าเรื่องคืนนั้นเมื่อปีก่อนมีคนเล่นสกปรก” ผมแสยะยิ้มอย่างผู้ชนะ คนที่ถือไพ่เหนือกว่าก็คือผม คนที่ชนะก็คือผม คิดจะแข่งกับผมมันยังเร็วไปสิบชาติ

“มึง… ไอ้เสือพยัคฆ์!” ความเย็นชาของมันถูกทำลายภายในเสี้ยววินาที มันเกือบจะพุ่งใส่ผมอยู่แล้วถ้าไม่ติดสองมือของผู้มาใหม่ดึงไหล่ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ