บทที่ 29 หล่อจัง

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

น้ำตาลวางโทรศัพท์ลงบนที่นอน เธอนั่งซุกตัวอยู่ตรงบนเตียงเล็ก เข่าทั้งสองข้างถูกกอดไว้แน่นจนข้อต่อเปลี่ยนเป็นสีขาว ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย ดวงตาที่มองจ้องไปยังความว่างเปล่าเบื้องหน้าไร้ซึ่งประกายใดๆ ราวกับว่าชีวิตได้ถูกดูดกลืนไปจนหมดสิ้น

“จบสักทีเถอะนะ” เธอพูดซ้ำ ๆ คนเดียวขณะที่น้ำตาค่อย...