บทที่ 84 แจ้งความเถอะ

“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!!”

น้ำตาลวิ่งไปจนถึงโรงพยาบาล เธอไม่ลังเลที่จะวิ่งเข้าไป พยายามเดินปะปนไปกับผู้คนก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในห้องเก็บของ แล้วหลบซ่อนตัว ตัวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝนเมื่อโดนความเย็นของอากาศก็ยิ่งทำให้เธอหนาวเหน็บไปทั่วทั้งตัว

เสียงฝีเท้าของผู้คนไม่สามารถทำให้เธอเดาได้เลยว่าเป็นของใคร อาจจะเป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ